ภาคที่ 2 ภารกิจ มิตรภาพเพื่อน หัวใจไต๋ ความหวัง
ที่นี้เรามาพูดถึงเรื่องตกปลากันบ้านะครับ ....หลังจากลงเรือมาแล้วก็มุ่งหน้าสู่เกาะสิมิลันครับท้ายเกาะ 9 พอถึงที่หมาก็หายอดหินแล้วลงสมอ ตากิตก็ลงเหยื่อก่อนใครเลย เร็วขนาดปรากฎว่าไม่ถึง 30 วิครับปลาตัวแรกก็ชาร์ทเข้าให้
อัดเข้ามามีสู้บ้างกดบ้างน้อยๆ ก็เล่นเอาชุดใหญ่ลงนี่น่า ตากิต เอาปืนไรเฟิ่ลไปยิงนกกระจอก 
ก็ อัดกันทุกคนล่ะครับมีสากบ้าง ตาเหลือก ตะมะ หัวเสี้ยม อั้งเกย ขนาดไม่ใหญ่ครับ กินห่างๆ แต่ไม่เหงา ต่างคนค่างตกอัดกันจนลืมถ่ายรูปละครับตอนนี้มือก็คาว 555+ ขอตกให้หนำก่อนล่ะกันก็ตกกันถึงประมาณ ตี 2 ตี 3 ก็เริ่มหนีกันเข้านอนทีละร่างๆ ส่วนกระผม ตกจนตี 5.30 ครับหมดแรง ขอพักนิสสสส ตื่นมาอีกที 555+ 10 โมงเช้าแล้ว เพื่อนเค้า สาวตาเหลือกกันเป็นลังๆแล้ว
ไม่รู้ว่าหมดแรงหรือหมดสภาพละครับ ดูๆแล้วพิจจารณาให้ด้วยล่ะกัน
เรา มาเริ่มเรื่องราวในบทที่ 2 กันต่อหลังจากบทที่แล้วเราแนะนำให้รู้จักกับเอกบุรุษที่น่าเคารพ ส่วนในบทนี้จะกล่าวถึงทีมงานกับไต๋และเรือเป้าหมาย......
.......... ถ้าพูดถึงปูจั๊กจั่น...หลายต่อหลายคนอาจจะไม่เคยได้เห็นไม่เคยรู้จักเพราะปู จั๊กจั่นจะมีอยู่ทางฝั่งทะเลอันดามันแหล่งน้ำลึกระดับ 80 เมตรจน 100 กว่า ก็มี มีขายตามจังหวัด กระบี่ ภูเก็ต พังงา แต่ท่านลองคิดดูสิว่าที่เค้านำมาขายความสดอาจลดน้อยลงไปแล้วเพราะว่าผ่าน การต้มแล้วมาตั้งรอให้คนมาซื้อ พ่อค้าแม่ค้าจะไปซื้อปูคัด(ปูขาขาด)ซึ่งผมมารู้ว่าปูขาขาด ส่งออกนอกประเทศไม่ได้ จะตกอยู่กิโลละ 40-60 จากเรือลูก แล้วมา 60-80 ที่พ่อค้าแม่ค้า ส่วนปูที่คัดเกรดจากเรือลูก ถ้าเป็นตัวใหญ่ๆ จะกิโลหลายบาทตามขนาด เมื่อเรือแม่มาถึงก็ทำหน้าที่คัดปูน็อกน้ำแข็งแช่เย็นที่ห้องหัวเรือ แล้วจากนั้น นำไปคัดบนบกอีกครั้งหนึ่งเพื่อแบ่งเกรด เข้าฟาร์มปูและส่งสู่พ่อค้าส่งขายปลีกย่อยหรือโรงแรม
.......... ปูนำเข้าที่ฟาร์มก็จะนำมาฟื้นด้วยน้ำเค็มขัดสีฉวีวรรณ แพ็กลง กล่องอย่างดีทำการน็อกน้ำแข็งอีกรอบครับทีนี้เพื่อเตรียมสู่กระบวนการส่งออก ทางเครื่องบิน จากที่ผมสอบถามบอกว่าส่งออกไปประเทศใต้หวัน จากเมืองไทยกิโลละ80-120 พอไปถึงใต้หวัน จะเปลี่ยนเป็นกิโลละ 1000 หรือมากว่านั้นเลยทีเดียว ทำให้การจับปูจั๊กจั่นเป็นงานที่น่าลองอีกงานหนึ่ง
............ แต่ทะว่าไม่ใช่ทุกคนนะครับที่จะประสบผลสำเร็จหากขาดประสบการณ์ ความใจเย็น และกล้าที่จะเสี่ยงกล้าตัดสินใจ เพราะจากที่ผมรู้จักไต๋คนนึง "ตรี" คือไต๋เรือปูจั๊กจั่น >>ชัยนุชิต 7 << การศึกษาจบวิทยาลัยเกษตรพังงา อายุก็ถ้าปีนี้ 54 ก็ 29-30 ประมาณนี้
( ตรี ) มีบิดาเป็นคนหาปูจั๊กจั่น ที่สั่งสมประสบการณ์มามาก ได้อยากพักนอนกินอยู่บนผืนดิน จึงยกเรือให้ลูกชายคือ ตรี เป็นผู้ทำแทนโดยพ่อจะคอยดูแลเป็นพี่เลี้ยงในช่วงแรกๆ แล้วก็ปล่อยให้ตรีลงมืออย่างเต็มที่
<<<ไต๋ตรีกับเรือลำใหม่ ชัยนุชิต 7
ตอนแรกๆก็มีบ้างธรรมดามือใหม่ครับตรีบอกแต่ ณ ปัจจุบัน ผมว่าตรี หาตัวเทียบยากครับ เพราะจากที่ผ่านมาปี ปี 53 ซื้อเรือมา ล้านกว่าจับ 3 เดือนครับ หลุดค่าเรือ แล้วก็ได้ข่าวว่าวันหนึ่งตรีจับได้มากถึง 3 ตัน ซึ่งหาเรือที่จะได้เท่านี้ในการจับปู ยากครับ
เมื่อตอนตรีเป็นใต๋ ตรีอยู่ประจำเรือ ชัยนุชิต 9 แต่ตอนนี้ให้ พี่แรม ซึ่งเมื่อก่อนขับเรือแม่ มาทำจับปูแทน พอซื้อลำใหม่ แม่เจ้า เบ่อเริ่มเทิ่มครับ
ห้อง โดยสารกว้างลุกนั่งได้ ซึ่งไต๋ตรีว่าแรกๆขับยาก แต่ผมไม่เห็นว่า ตรีขับเรือยากครับ ที่เห็นๆ คล่องกว่าขับรถซะอีก เพราะว่าชีวิตเรือปูก็จะอยู่ในน้ำครับ มีเวลาขึ้นฝั่งน้อยถ้าอยากรวย
ฤดู กาลจับปูนาน ก็ประมาณ สิงหา-กันยา ก็เริ่มออกจับแล้วล่ะครับไปหยุดช่วงเดือน กุมภา-มีนาซึ่งเป็นช่วงปูถอย และเหตุการตามธรรมชาติ เช่นน้ำเสีย น้ำเดินเปลี่ยนทางอยู่บ่อยๆ วึ่งจะทำให้การจับปูไม่มีประสิทธิภาพแล้วเสี่ยงต่อการขาดทุน ถ้าทำแล้วขาดทุนก็ หลบเกาะนอนเฉยๆ ดีกว่า แฮะๆๆ แตขอโทษครับผมเคยมา 2ครั้งก่อนหน้านี้ ลำ 9 โอ้โห พี่น้อง เพอร์เฟกสตร์อม ครับ คลื่นแต่ละลูกยืนไม่ติดท่วมหลังคาบ้านกระผมทำไงล่ะนออย่างเดียวครับเมาเรียบ ร้อยไปเลย.....ตรีบอกว่าทำงานได้ แต่ผมกับทีมงานงี้ขนชันเป็นเม่นเลยล่ะครับ.....
......................ดูความใหญ่ของเรือครับ...................
การที่ว่าจะเป็นไต๋เรือปูได้นั้น ผมเห็นในคุณสมบัติของตรีครับ ใจดี มีเมตตา ด่าแต่พองาม กับคนงานพม่าซึ่งไม่ต้องพกปืนเลยครับ แล้วกล้าที่จะตัดสินใจ มีอยู่ครั้งนึง ลง 2รอบจับปูไม่ได้ตามเป้า คิดๆแล้วน่าจะขาดทุน ตรีตัดสินใจวิ่งข้ามแนวเลยครับใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง นั่นคือเวลาที่วางปูในวันนี้ช่วงบ่ายอีก 2 รอบนะครับ มาถึงวาง รอบเดียวนี่แหละตรี เอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น แม่เจ้าพอสาวแผงขึ้นมาแผงแรก 4 ตัวครับ แผง 2 ประมาณ10 ตัว ผมหันไปมองหน้าตรีที่นิ่งดูแผงที่ขึ้นมาอีกต่อๆไปหมดชุดแผงไปชุดแรก ได้ปูไม้ถึงเข่ง บรรยากาศเงียบมีแต่เสียงตรีสั่งพม่า"เอ้า"ให้ดึงแผงเบาๆ พระเจ้าช่วยกล้วยทอดเอ้ย..ไม่เกี่ยว ปูครับเต็มแผงๆ จนผม แห้ง เหน่ง ตากิต ต้องไปช่วยปลด เพราะไกล้จะค่ำลูกเรือปลดไม้ทันขึ้นมาครบทุกแผง มีรอยยิ้มครับคัดและชั่งลงเรือแม่ปรากฎว่า1 ตัน 6 ครับ มีกำไรมาเป็แสนแระครับ........นี่แหละครับไต๋ตรี แล้วในทริปนี้ ระหว่างวิ่งลากเหยื่อผมกับตรีคุยกันเล่นว่า ตรี ถ้าน้ำ
ระดับ 60- 70 น่าจะมีไหมตรี ตรีว่ ไม่รู้เหมือนกันต้องลองดู แล้วผมก็พูดว่าถ้ามีก็ดีนะ ตรีว่าผมจะไม่ไปไหนเลยเอาแถวนี้แหละไกล้ฝั่งไม่ต้องไกล5555+ หัวเราะกันสนุกเฮฮา โดยผมก็ลืมไปเลยว่าผมได้พูดอะไรไว้ พอมารู้วันหลังตรีบอกว่า เดย์ ปูแถวนั้นน่ะมีนะแต่น้อยต้องขึ้นไปอีสักนิดในแนวเดียวกัน จับได้ 2 วัน 6ตัน 2 วัน 4 ตัน 5 ตัน ผมทำตา งงๆ พอนึกออก โหยยยนี่แหละครับ ตรีเป็นคนที่เปิดความคิดของตนเองเพื่อรับความคิดของคนอื่นมาทดลองนำไปทำเป็น การบ้านจนประสบผลสำเร็จอย่างที่ไม่มีเรือลำไหนเทียบ เพราะว่าเรือลำอื่นไม่หัดพลิกแพลง วิธีหรือแนว
ปี นี้จับตรงนี้ ปีหน้าก็จับตรงนี้เพราะเคยได้ตรงนี้แต่สำหรับตรีครับไม่ใช่เลย ขอบอกแล้วตรีจะไม่ค่อยร่ววงกับเรือลำอื่น พอเพรือลำไหนได้ปูก็สื่อสารบอกกันเรือหลายลำก็จะไปรุมแนวนั้นกัน ซึ่งทำให้เกิดการแชร์ปู ปรากฏว่าปูที่จับได้แต่ละลำน้อยนะสิครับ ดูขนาดคนกับเรือแล้วกันครับ
เป็นปลากระพงปากขวดขนาดงามครับ
ก็ดึงกันครบกระบวนล่ครับไม่เหงาแล้วก็มีลากปลาระหว่างเปลี่ยนหมายไปกองซั้ง
ก้ได้สาก อีโต้ อินทรีย์ตัวเล็กๆ
  |   |
จาก ที่กล่าวมาแล้วนั้นเป็นสัจธรรมที่ต้องนำมาใช้ การมีมิตรดีกว่าการอยู่คนเดียวและพวกเราคือทีมที่เหนียวแน่นอีกทีมถึงแม้ ปฏิบัติภารกิจล้มเหลว ไม่ได้เลยก็มี จะเอาแน่เอานอนอะไรกับของที่อยยู่ในน้ำล่ะครับถึงบทปลาไม่กินเหยื่อต่อให้มี อุปกรณืดีเช่นไรก็อย่าคาดว่าจะได้ปลาเสมอไป มันอยู่ที่ความขยันมุมานะทั้งสิ้นออกหาบ่อยๆวางเหยื่อบ่อยๆก็มีโอกาสได้มาก ขึ้น....อิอิอิ
................จากคนที่เคยล้มเหลวบ่อยครั้ง..........................................
แต่ก็อีกนัยหนึ่งมันก็ไม่เสมอไป....ดวง..ก็เป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้สำหรับทะเล....
ทริ ปนี้ก็ไม่ได้อะไรมากมายก่ายกองพอกินๆ สนุกเฮฮา....ถือว่าขึ้นมาเยี่ยมเพื่อนให้คลายเหงาเพราะเวลาไต๋ตรีขึ้นบก ก็จะควบซีวิคตะบึงมาหาทีมงานกินเหล้าเฮอาปาร์ตี้กันเป็นประจำ
*****บทความภาค 2 ก็ขอจบเลยดีกว่า.....ไม่ใช่อะไรเดี๋ยวจะไม่มีเรื่องเขียนใน
นี่ก็เป็นการโชว์คลายสายเบ็ดที่ยุ่งกัน 5555+
ภาค 3 น่ะสิ อิอิเพราะว่าตอนนี้ก็เริ่มหมดมุขแระเริ่มฝืด ดำเนินเรื่องมั่วๆแล้วเริ่มเป็นหนัง
ชีวิตเข้าไปทุกที.....
*** จบล่ะครับติดตาม บท 3 ครับ***
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
คอมเม้นคนละนิดเพื่อกำลังใจของทีมงาน